ਭੇਖੀ ਜੋਗਨ ਭੇਖ ਦਿਖਾਏ ॥

ਭੇਖੀ ਜੋਗਨ ਭੇਖ ਦਿਖਾਏ ॥
ਨਾਹਨ ਜਟਾ ਬਿਭੂਤ ਨਖਨ ਮੈ ਨਾਹਿਨ ਬਸਤ੍ਰ ਰੰਗਾਏ ॥
ਜੌ ਬਨ ਬਸੈ ਜੋਗ ਕਹੁ ਪੱਈਐ ਪੰਛੀ ਸਦਾ ਬਸਤ ਬਨ ॥
ਕੁੰਚਰ ਸਦਾ ਧੂਰ ਸਿਰ ਮੇਲਤ ਦੇਖਹੁ ਸਮਝ ਤੁਮਹੀ ਮਨ ॥
ਦਾਦਰ ਮੀਨ ਸਦਾ ਤੀਰਥ ਮੋ ਕਰਯੋ ਕਰਤ ਇਸ਼ਨਾਨਾ ॥ 
ਧਯਾਨ ਬਿੜਾਲ ਬਕੀ ਬਕ ਲਾਵਤ ਤਿਨ ਕਿਆ ਜੋਗੁ ਪਛਾਨਾ ॥
ਜੈਸੇ ਕਸ਼ਟ ਠਗਨ ਕਹ ਠਾਟਤ ਐਸੇ ਹਰਿ ਹਿਤ ਕੀਜੈ ॥
ਤਬਹੀ ਮਹਾਂ ਗਯਾਨ ਕੋ ਜਾਨੈ ਪਰਮ ਪਯੂਖਹਿ ਪੀਜੈ ॥੨੪॥੯੮॥

ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ 

ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਰਹੇ ਨੇ ਕੇ ਜੋਗੀਓ ਭੇਖ ਕਿਓਂ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋ। ਜੋ ਅਸਲ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਦਾ ਜੋਗ ਹੈ ਓਸ ਵਿਚ ਜਟਾਵਾਂ ਤੇ ਨੋਹਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਨਹੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਕਪੜੇ ਰੰਗਾ ਕੇ ਪਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ , ਇਹ ਸਭ ਭੇਖ ਹੈ। ਜੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਪੰਛੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹੀ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਨੇ, ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਨਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ। ਜੇ ਮਿੱਟੀ ਮਲਿਆਂ ਰੱਬ ਮਿਲਦਾ ਤਾਂ ਹਾਥੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਲੇਟਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਓਹਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਕੁਛ ਸਮਝ ਜਾਓ ਕੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਨਹੀ ਮਿਲਦਾ। ਜੇ ਰੱਬ ਤੀਰਥ ਨਹਾਉਣ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਤਾਂ ਡੱਡੂਆ ਮਛੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਜੋ ਰਹਿੰਦੇ ਹੀ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਨੇ। ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਰੱਬ ਧਿਆਨ ਲਾਉਣ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ।ਜੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਮਿਲਦਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਬਿੱਲਾ ਤੇ ਬਗਲਾ ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ , ਫਿਰ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ। ਜਿੰਨਾ ਜੋਰ ਤੁਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਠੱਗਣ ਤੇ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਓਨਾ ਜੋਰ ਆਤਮ ਦੀ ਖੋਜ ਤੇ ਲਾਓ। ਤਾਂ ਹੀ ਮਹਾਂ ਗਿਆਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਸਲ ਅਮ੍ਰਿਤ ਰਸ ਪੀਵੋਗੇ। 

ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕੇ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਹਿੰਦੁਆਂ ਦਾ ਗ੍ਰੰਥ ਹੈ, ਤੀਰਥ ਨਹਾਉਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ , ਜੋਗੀ ਬਣਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਓਹ ਦੇਖ ਲੈਣ ਕੇ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਤਾਂ ਇਹਨਾ ਸਭ ਕ੍ਰਮ ਕਾਂਡਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ।