ਸ੍ਰੀ ਮੁਖਵਾਕ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹੀ ੧੦॥
स्री मुखवाक पातिशाही १०॥
The utterance from the holy mouth of the Tenth King :
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥
SWAYYA
ਜਾਗਤਿ ਜੋਤ ਜਪੈ ਨਿਸ ਬਾਸੁਰ ਏਕ ਬਿਨਾ ਮਨ ਨੈਕ ਨ ਆਨੈ ॥ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਤੀਤ ਸਜੈ ਬ੍ਰਤ ਗੋਰ ਮੜੀ ਮਟ ਭੂਲ ਨ ਮਾਨੈ ॥
जागति जोत जपै निस बासुर एक बिना मन नैक न आनै ॥ पूरन प्रेम प्रतीत सजै ब्रत गोर मड़ी मट भूल न मानै ॥
He is the true Khalsa (Sikh), who remembers the ever-awakened Light throughout night and day and does not bring anyone else in the mind; he practices his vow with whole heated affection and does not believe in even by oversight, Fastings( VART), the graves, Hindu monuments and statues and monasteries;
ਤੀਰਥ ਦਾਨ ਦਇਆ ਤਪ ਸੰਜਮ ਏਕ ਬਿਨਾ ਨਹ ਏਕ ਪਛਾਨੈ ॥ ਪੂਰਨ ਜੋਤ ਜਗੈ ਘਟ ਮੈ ਤਬ ਖਾਲਸ ਤਾਹਿ ਨਖਾਲਸ ਜਾਨੈ ॥੧॥
तीरथ दान दइआ तप संजम एक बिना नह एक पछानै ॥ पूरन जोत जगै घट मै तब खालस ताहि नखालस जानै ॥१॥
He does not recognize anyone else except One Lord, not even the bestowal of charities, performance of merciful acts, austerities and restraint on pilgrim-stations; the perfect light of the Lord illuminates his heart, then consider him as the immaculate Khalsa.1.
IN Sri Guru Granth Sahib ji, Bhagat Kabeer ji defined Khalsa as one who is submerged in the bhagti of Waheguru
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਨ ਭਏ ਖਾਲਸੇ ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਜਿਹ ਜਾਨੀ ॥੪॥੩॥
Says Kabeer, those humble people become pure - they become Khalsa
- who know the Lord's loving devotional worship.॥4॥3॥
